Wszystko zaczniemy od nowa.

~ Zaczekaj! - złapał mnie za nadgarstek i do siebie przyciągnął. ~ Za kilka dni wylatuję do Kanady, do rodziny i pomyślałem, że mogłabyś polecieć ze mną, chciałem wszystko zacząć od nowa. ~ lekko się uśmiechnął, widać było, że był strasznie zakłopotany.
~ Ale ja nie mam pieniędzy na bilet, na pobyt tam. - podrapałam się po karku. 

~ To nie ma znaczenia, ja wszystko załatwię, tylko powiedz czy chcesz. - słodko się uśmiechnął i odgarnął kosmyk, który co chwila zsuwał mi się na twarz. 

~ Oczywiście, że chcę. ~ Przytuliłam go bardzo mocno po czym zmierzyłam w kierunku domu. Byłam tam po jakiś 15 minutach.

~ Jestem! - krzyknęłam i zaczęłam ściągać buty. 

~ Gdzie byłaś tak długo? ~ zapytał ojciec.

~ Mówiłam, że idę się przejść. ~ przewróciłam oczami. 

~ A z kim to tak łazisz, hm? ~ wziął łyka jakiegoś taniego wina. 

~ Muszę z wami o czymś porozmawiać. ~ przysiadłam na kanapie. 

~ O czym? ~ oboje pojawili się w pomieszczeniu.

~ Luke chce zabrać mnie ze sobą do Kanady, do swojej rodziny. ~ uśmiechnęłam się lekko w obawie na ich reakcję. 

~ Chyba żartujesz sobie, nie mamy pieniędzy na takie dyrdymały. ~ zakpił.

~ Ale wszystko jest załatwione, wystarczy, że się spakuję. 

~ Wiesz co, rób co chcesz, to Twoje życie. ~ pokręcił głową i poszedł do kuchni.

~ To mogę? ~ zwróciłam się do mamy.

~ Pewnie, że możesz. ~ Przytuliła mnie. 

Pobiegłam na górę, wzięłam telefon do ręki i napisałam sms'a do Luke'a. Wylot był pojutrze, Bóg dał mi szanse na nowe, lepsze życie. 

*Dzień wylotu* 

~ Wszystko masz? ~ zapytał Luke siadając obok mnie na lotnisku, czekaliśmy na odprawę.

~ Raczej tak. ~ uśmiechnęłam się szeroko.

~ Boisz się lotu? ~ zaśmiał się na co ja odpowiedziałam tym samym.

~ Wiesz, pierwszy raz lecę i jakieś tam obawy są. ~ wystawiłam mu język. 

~ Zobaczysz, że będzie dobrze. ~ objął mnie ramieniem.

Kilkanaście minut później siedzieliśmy już w samolocie. Moje obawy co do lotu się nie sprawdziły, przez połowę drogi spałam a reszta zleciała na rozmowach z Luke'm, tak bardzo się cieszyłam, że wszystko zacznę od nowa. Na miejscu przywitała nas ciocia i wujek chłopaka. Przyznam, że bardzo fajni ludzie. Kiedy weszłam do ich domu to zamarłam. Był cudowny, wielki, pełno miejsca, cudownie urządzony i ozdobiony. Po prostu pałac. Pokazali mi pokój, w którym będę mieszkać, od razu się rozpakowałam i zeszłam na kolację, którą przyrządziła Jenny, ciocia Luke'a.

~ A wy jesteście parą? ~ zagaiła. 

~ Nie, nie ~ zaśmiałam się. ~ Luke to mój przyjaciel. ~ uśmiechnęłam się. 

~ Myślałam, że chłopaczyna trafił wreszcie na normalną dziewczynę. ~ zaśmiała się.

~ Dziękuję? ~ uśmiechnęłam się i wzięłam łyka zielonej herbaty. Widać było, że Luke sie zestresował, po chwili jego buzia cała zrobiła się czerwona. 

~ Luke, czemu się zawstydziłeś? Przecież to normalny temat. ~ spojrzał na niego Ben, jego wujek.

~ Taki średni temat do kolacji. ~ spiorunował go wzrokiem. 

~ Co jak co, ale pewnie jesteście zmęczeni podróżą, odpocznijcie a jutro będziemy rozmawiać. ~ kobieta posłała mi ciepły uśmiech i zniknęła z brudnymi naczyniami w kuchni.

~ Racja, ja pójdę już. ~ przytuliłam Luke'a, pożegnałam się z Ben'em i poszłam na górę do "swojego" pokoju. Wstąpiłam do łazienki, umyłam się, ogarnęłam i wleciałam prosto do łóżka. Drzemiąc usłyszałam pukanie. 

~ Tak? ~ zapytałam pół przytomna.

~ Możemy pogadać przez chwilę? ~ wyszeptał głos zza drzwi, wiedziałam, że to Luke.

~ Wchodź. ~ podniosłam się do pozycji pół - siedzącej.

~ Przepraszam za ciocię i wujka. ~ zaczął po czym usiadł na łóżku.

~ Przecież nie masz za co, mogliśmy się spodziewać takich pytań. ~ zaśmiałam się.

~ Ale wiesz, ja im mówiłem, że my tylko się przyjaźnimy, ale nie...oni muszą wtrącić swoje trzy grosze. ~ parsknął śmiechem.

~ Tak czy siak, nic się nie stało i naprawdę nie masz się co denerwować. ~ zachichotałam.

~ Dobra w takim razie znikam, na pewno jesteś zmęczona więc śpij dobrze. ~ pocałował mnie w głowę i wyszedł. Zsunęłam się na dół, wtuliłam w poduszkę i zasnęłam. 

Następnego dnia obudziło mnie ciche pukanie do drzwi. 

~ Elissa, wstawaj śniadanie. ~ Powiedział Luke słodkim głosikiem po czym zszedł na dół, słyszałam jak skrzypią schody. Opornie wstałam z łóżka, nałożyłam kapcie i powędrowałam do łazienki. Ogarnęłam się co by nie wystraszyć mieszkańców domu, ubrałam i zeszłam na śniadanie. Już od schodów pięknie pachniało.

~ Smacznego. ~ uśmiechnęła się Jenny podając mi talerz z masą naleśników z syropem klonowym. 

~ Dziękuję bardzo. ~ odwzajemniłam uśmiech i zaczęłam zajadać, po chwili dołączył do nas Luke.

~ Jakie plany na dzisiaj? ~ zapytał Ben unosząc zza gazety wzrok na chłopaka. 

~ Zabieram dzisiaj Elissę do wyjątkowego miejsca. ~ wyszczerzył się ukazując rząd białych zębów. 

~ Do jakiego? ~ spojrzałam na niego upijając sok pomarańczowy.

~ A zobaczysz, niespodzianka. ~ uśmiechnął się po czym zaczął jeść śniadanie. 

Godzinę później razem z Luke'm byliśmy w drodze do tego tajemniczego miejsca o którym mówił. Droga była prosta, przez park a następnie prosto koło sklepów. Po chwili doszliśmy do wielkiego budynku, miał kolor przypalanej cegły, robił wrażenie. 

~ Co tutaj robimy? ~ zapytałam przechodząc przez monstrualne drzwi.

~ Jesteśmy tutaj, by tańczyć. ~ uśmiechnął się i pociągnął mnie za rękę.

~ Ale ja nie umiem tańczyć. ~ zaśmiałam się po czym lekko walnęłam go w ramię.

~ Nauczysz się. ~ włączył muzykę i zaczął tańczyć.

Nigdy nie widziałam, by ktoś poruszał się z gracją i takim wyczuciem, nie wiedziałam że taniec, to jego pasja. Siedziałam na podłodze pod wielkim lustrem i z zaciekawieniem mu się przyglądałam. 

~ Teraz Ty. ~ pociągnął mnie za rękę i pokazywał różne ruchy. ~ Z czasem sama będziesz tańczyć, po prostu usłyszysz muzykę i taniec poleci z serca. ~ uśmiechnął się po czym zaczął mnie obserwować. 

Pewnie wyglądałam jak niezdara poruszając się po parkiecie ale w tamtym momencie nie miało to dla mnie większego znaczenia. Wsłuchałam się w muzykę i dałam swojemu sercu popłynąć. Kiedy skończyłam jego mina była nie do opisania. Patrzył na mnie jakby zobaczył Michaela Jacksona w akcji.

~ Co tak patrzysz? ~ zaśmiałam się.

~ I Ty mi mówisz, że nie umiesz tańczyć? ~ zaczął się śmiać. ~ W tym miejscu o 18 za tydzień jest casting do filmu, mogłabyś przyjść, nauczę Cię tego i owego. ~ wziął łyka wody.

~ No nie wiem czy to dobry pomysł..może lepiej by było jak Ty byś spróbował? 

~ To może razem spróbujemy? ~ uniósł brew.

~ Skoro tak, to idę na to. ~ wyszczerzyłam się i zmęczona zsunęłam się po ścianie na podłogę. 

Po bardzo długim czasie jest, przepraszam, że tak długo, miłego czytania.